Zo ontstaat werkelijke vitaliteit

Bij velen van ons zijn onze oorspronkelijke diepe behoeften en verlangens -dat wat we nodig hebben om werkelijk onszelf te kunnen zijn en te floreren- door uiteenlopende levensomstandigheden of cultureel bepaalde normen en waarden bedekt geraakt onder oude overtuigingen, angst, pijn of trauma. Maar al te vaak zijn we ons hier maar ten dele of in het geheel niet van bewust. Even onbewust trachten we nieuwe pijn met behulp van onze gedachten, emoties en gedrag te voorkomen. Zo kunnen we uit zelfbescherming ons hart hebben gesloten, of we zijn juist voortdurend op zoek naar liefde en bevestiging. Onzekerheid verbergen we zorgvuldig achter maskers van superioriteit, bravoure of onverschilligheid. Mogelijk ook hebben we ons verstopt in, of ons overgegeven aan, manieren van leven of werken die niet tegemoetkomen aan onze natuurlijke behoeften. En dit alles doen we al zó lang dat we niet eens meer beseffen waarom we het doen en hoe zwaar de last is die we dragen.

Het leven dat we leven is voor ons ‘gewoon’, we weten niet beter. We zijn gewond, maar aan de buitenkant zie je niks. Een gebroken been is duidelijk, innerlijke verwondingen zijn vaak onzichtbaar, maar daarom niet minder reëel. Het is niet voor niets dat veel mensen op een dag te maken krijgen met een burn-out of een ziekte die ze dwingt om hun leven en keuzes eens drastisch onder de loep te nemen. Voor de kleinere signalen dat het niet goed met ons ging, hadden we geen tijd of we deden ze af als onbelangrijk. Hooguit hebben we gevoeld hoe verschrikkelijk moe we waren.

Uiteindelijk ontwikkelen we lichamelijke of psychische klachten die maken dat we ons werk niet meer naar behoren of in het geheel niet meer kunnen doen en die ons ook belemmeren in ons privéleven. We schrijven ze toe aan toeval, domme pech of een zekere, al dan niet erfelijk bepaalde, zwakte. Jammer genoeg krijgen we als remedie vaak middelen aangereikt of voorgeschreven die alleen maar de symptomen bestrijden. Middelen die ons in het gunstigste geval voldoende oppeppen om er weer even tegenaan te kunnen. We plakken als het ware een pleister, maar de wond die zich daaronder bevindt, negeren we en ettert maar door. Eigenlijk is het in- en intriest.

Ik zie mensen in mijn praktijk die hun afhankelijkheid van zware pijnstillers met nare bijwerkingen zat zijn. Mensen die antidepressiva voorgeschreven krijgen die hun gevoelsleven afvlakken, terwijl ze eigenlijk zouden moeten rouwen om oud verdriet. Of die zichzelf verdoven met uiteenlopende ongezonde leefgewoonten om hun ongelukkig-zijn voor een moment te maskeren. Het zijn pleisters die op de lange termijn niet helpen. Ze dragen bij aan hoge zorgkosten, maar niet aan werkelijk herstel, vitaliteit en levensgeluk. Is dit hoe we met onszelf en elkaar willen blijven omgaan?

Gelukkig horen in deze tijd steeds meer mensen een roep om verandering. Het is een roep die wakker schudt en vraagt om alsjeblieft vérder te kijken. Dieper te zoeken. Zich te bevrijden van oude ballast, zodat ze eindelijk het leven kunnen gaan leven waarvoor ze bedoeld zijn. Een lichter, blijer en vrijer leven, met een open hart waarin en waaruit de liefde die onze essentie vormt onbelemmerd kan stromen. Een leven ook waarin vanuit de natuurlijke kwaliteiten gewerkt kan en mag worden.

Hoe mooi zou het zijn als ook organisaties en bedrijven vanuit deze intentie met hun medewerkers zouden omgaan. Als psychisch en spiritueel welzijn de aandacht gaan krijgen die ze verdienen omdat die de basis vormen voor zakelijk welzijn en werkgeluk. Je kunt die dingen namelijk niet scheiden. Gewonde mensen maken gewonde organisaties, terwijl geheelde medewerkers levenskrachtige bedrijven helpen vormen. Zo binnen, zo buiten. De microkosmos weerspiegelt de macrokosmos, en omgekeerd. Onherroepelijk.

Dit vraagt om leiders die zelf een zekere mate van spiritueel bewustzijn bereikt hebben en hun eigen innerlijk werk durven doen. Leiders die vanuit hun hoofd durven afdalen in hun hart en onderbuik. Die hun eigen kwetsbaarheid durven voelen. Leiders die het lef hebben om dit ook uit te dragen in hun werk en zo hun collega’s inspireren hetzelfde te doen.

In mijn praktijk werk ik als vitaliteitscoach met mijn cliënten vanuit het besef dat alles uit energie bestaat en ook energetisch met elkaar verbonden is. Mijn sessies, waarin ik energiewerk en gesprekken combineer, vinden daarom op een behandeltafel plaats. We richten ons op het voelen, in plaats van op het (be)denken. Zo kan bijvoorbeeld het aandachtig doorvoelen van een fysieke blokkade of pijn ertoe leiden dat oude emoties loskomen. Er kunnen beelden opkomen die samenhangen met de dieper gelegen oorzaak van de klachten. Hierdoor ontstaat inzicht. Na een of meerdere behandelsessies kan de energie op alle lagen van het Zijn weer vrij(er) doorstromen. Als resultaat nemen fysieke en psychische klachten af en wordt in het dagelijks leven een nieuwe stabiliteit en meer ontspanning en lichtheid ervaren, een toestand van waaruit iemand in staat is krachtige(r) keuzes te maken omtrent leven en werk.

Zo ontstaat werkelijke vitaliteit, door levenskracht die weer vrij kan stromen omdat onderliggende blokkades zijn opgelost. Vitaliteit die niet alleen de persoon zelf ten goede komt, maar ook uitstraalt naar de omgeving, in zowel werk als privé.