Barefoot bosbaden
- hannekekruithof
- 22 okt
- 2 minuten om te lezen
"Wat heb jíj nou voor schoenen aan? Dat lijken wel middeleeuwse schoenen!"
Ik ben weer met Tom en zijn beagle Daisy naar Familielandgoed Prattenburg. We brengen steeds meer tijd door in het bos, want het is er magisch mooi en iedere dag weer net even anders. De kleuren, de paddenstoelen, de regenplassen, en méér blad op de grond. We kunnen er nu al doorheen sloffen, en we voelen ons weer even heerlijk kind!
Tom slaakt al snel een diepe zucht van ontspanning. Ik glimlach dankbaar, want die ontspanning is hem zo gegund. Dementie maakt zijn leven verwarrend en onoverzichtelijk, en ontspannen is daardoor lastig.
Onze ochtenden in het bos doen hem meer dan goed. Na ongeveer een halfuurtje 'bosbaden' fluit of neuriet hij steevast een of ander liedje. We grappen dat die liedjes vast in zijn koffie van die ochtend zaten. Grapjes doen het ook altijd goed, want Tom is van nature een luchthartig mens en het bos brengt die eigenschap moeiteloos weer tot leven. Hij huppelt even omdat Daisy dat ook doet, of zwaait heen en weer aan een rekstok die langs het bospad staat. Vroeger heeft hij geturnd en hij is nog altijd beresterk.
Voor mijzelf zijn het mijn barefoot schoenen die nog een extra dimensie geven aan het bosbaden. Misschien lijken ze inderdaad wel wat middeleeuws. Met hun brede vorm en dunne, platte zolen voelt het alsof je op blote voeten loopt. Dat maakt de beleving van het bos nóg intenser en nodigt je uit om iedere stap heel bewust te zetten. Daarnaast is het ook nog eens heel gezond voor je lijf.
Wanneer we na een paar uur het parkeerterrein weer naderen en het verkeer over de Cuneraweg horen razen, moeten we altijd even schakelen. Altijd jammer om het bos weer te moeten verlaten. Morgen gaan we gewoon weer. Ja, op mijn middeleeuwse schoenen!🌳🌲🍁🍂
Opmerkingen