Zo blij!

Jan:

"Mevrouw O. liet mij weten dat ze zo blij met jou is! Al sinds jouw 1e behandeling gaat het een stuk beter met haar en haar been. Maar na de 2e behandeling gaat het zo goed dat zij vandaag de was heeft opgehangen op zolder waarvoor zij meerdere malen naar beneden moest om weer een deel van de was te halen. De wasmachine staat in de garage, beneden dus. Jouw behandelingen doen haar zo goed dat ze eigenlijk geen pijn meer heeft, ook haar rug voelt een stuk beter aan. Zie je nou wel dat je een engel bent!"

Ik vind 'engel' veel teveel eer, en dat zeg ik hem ook. Ik ben maar een heel gewoon mens dat haar leven in dienst van de levensenergie heeft gesteld. En ja, de levensenergie verricht soms wonderen, wat maakt dat ik me geen mooier werk zou kunnen wensen. 🙏

Dat deze 89-jarige dame zoveel baat heeft bij mijn behandelingen stemt me dankbaar. Het is een genot om haar te bezoeken. Klein van stuk is ze, en keurig gekapt en gekleed. Ziek is ze nooit, maar enkele jaren geleden brak ze bij een ongelukkige val haar nek. Een jaar later haar heup. Ze herstelde wonderwel. Maar haar been doet nog steeds pijn, en ze zakt er soms doorheen. Ze heeft daarom een rollator en een traplift, al gebruikt ze die bij voorkeur niet. Eigenzinnige dame is ze. Ze heeft een voorliefde voor het samen trekken van een tarot- of orakelkaart, iets wat ze vroeger altijd met haar vriendinnen deed.

Als ik haar bezoek - want naar mijn praktijk komen, kan ze niet meer - zitten we samen op haar bank. Zij met haar in panty's gestoken benen op mijn schoot. Zij drinkt koffie, en knabbelt aan een koekje. Ik drink mijn thee. We trekken ieder een kaart, en ik lees de beschrijving uit het bijbehorende boekje voor. Terwijl we praten over de inzichten die dit ons brengt , springt haar poes - die de naam Wicca draagt - miauwend en spinnend bij haar op schoot. Ze nestelt zich lekker tussen ons in.

Intussen stroomt de levensenergie via mijn handen naar haar benen. Later behandel ik, zittend op een stoel, ook nog haar rug. Ook al heb ik hier mijn behandeltafel niet, de energie vindt toch wel zijn weg.

Ik glimlach bij het lezen van Jan's appje. Blij voor mevrouw O. Want ze wilde zó graag van haar pijn af.

"Desnoods koop ik wel een jurk minder", zei ze afgelopen week nog grappend tegen me toen ik weer naar huis ging.

Ik voel me bijna weer de wijkverpleegkundige. Ik hield altijd al zo van de eigenzinnige ouderen, en van hun verhalen. Mevrouw O. is van plan om 95 of 96 te worden. Dus met een beetje geluk mag ik haar nog lang bezoeken💛

foto van Unsplash

(foto van Unsplash)