Overwinning

Gisteren in de sauna behaalde ik een voor mij grote overwinning: Ik ging voor het eerst sinds zes jaar (het moment dat ik longembolieën kreeg) weer in het ijskoude dompelbad! Het werd me even daarvoor zomaar ingegeven: jij kunt dit weer!

Dus ik deed het, langzaam en beheerst, ja zelfs meditatief, mijn ademhaling onder controle. En bleef er vervolgens met een gelukzalige glimlach minutenlang in zitten.

Waarom dit hier vermeldenswaardig is? Omdat het laat zien dat zelfs jaren na een ingrijpende ziekte of aandoening, een burn-out of bijvoorbeeld een traumatische ervaring, nog (verder) herstel mogelijk is. En dat geeft hoop! Zeker voor mensen die ervaren dat hun helingsproces hemeltergend langzaam verloopt.

Ik heb zelf ervaren, en zie het ook dagelijks in mijn praktijk: wanneer ons zenuwstelsel een opdonder heeft gekregen, gaat het zich gedragen als een rauwe, open wond. Het wordt extreem gevoelig(er) in algemene zin. Iedere aanraking, letterlijk of in de vorm van prikkels als bijvoorbeeld geluid, licht of drukte, kan teveel zijn. Daarnaast zie je een verhoogde gevoeligheid ten aanzien van de zwakke(re) plekken in het lichaam, die voor ieder mens weer anders zijn. Voor mij waren dat mijn longen en ademhaling. Lichamelijke en mentale vermoeidheid, maar ook mijn favoriete bezigheid wandelen, zorgden jarenlang (en nog weleens) voor vervelende hyperventilatieklachten. Dus dat koude dompelbad in de sauna was tot gisteren echt een absolute no-go.

Toch voelde ik - sinds ik koos voor het opzeggen van mijn baan en het starten van mijn eigen praktijk - mijn lichaam de afgelopen jaren sterker en sterker worden. En merkte ik dat ik langzaam maar zeker meer prikkels kon verdragen zónder dat achteraf te moeten bezuren.

Blijkbaar is ook een gewond zenuwstelsel in staat zichzelf te helen, mits (en dit is wel heel belangrijk) je het omringt met de liefde, de zorg en het geduld die het daarvoor nodig heeft. En dat je de grenzen die het aangeeft, ook als het beter gaat, blijft respecteren.

Ik zie in mijn praktijk dat energiewerk heel geschikt is om dit proces te ondersteunen. De helende energie omhult als het ware de rauwe wond met een beschermend laagje, en geeft daardoor een weldadig (en vaak al te lang niet meer ervaren) gevoel van rust en diepe ontspanning. Zo kan het zenuwstelsel langzaam, en beetje bij beetje, tot rust komen.

Zo zat ik dus gisteren, voor het eerst sinds ruim zes jaar, trots en dankbaar weer in een bad met ijskoud water. En is er ook voor jou hoop op kleine en grote overwinningen 🏆 🍀 🦋 🌈