Als jij me behandelt, wordt het even stil in mij

“Oh Hanneke Hanneke Hanneke, wat is dat toch bijzonder!”, verzucht ze steevast als ik haar behandeld heb. Altijd herhaalt ze drie keer mijn naam. Ook volgt er op die zin nóg een uitspraak of vraag. Bijvoorbeeld: “Word je er nou zelf niet moe van om zoveel energie en liefde te geven?” Of: “Kon je maar elke dag komen…” Of: “Hoe doe je dat toch?”

De laatste keer zei ze: “Altijd als jij me behandelt, wordt het even stil in mij…”

Omwille van privacy zal ik haar Marja noemen, deze 87-jarige dame die ik al meer dan twee jaar begeleid. Ruim een jaar geleden overleed haar man, met wie zij vanaf haar jongvolwassen jaren samen was. Hoewel ze haar best doet om zich staande te houden en ook weer leuke dingen onderneemt, wordt het gemis alleen maar groter. Ze huilt veel en voelt zich intens vermoeid.

Onze afspraken geven haar de gelegenheid om even van zich af te praten. Daarnaast ervaart ze voor even dat moment van innerlijke stilte en rust. Misschien valt je de herhaling van het woord ‘even’ op, wat onderstreept hoe het voor Marja is. En met haar voor vele anderen die te maken hebben met moeilijke levensomstandigheden die niet, of niet zomaar, te veranderen zijn. Mensen met in hun verleden diep traumatische ervaringen bijvoorbeeld. Of mensen die ernstig ziek zijn. Voor even wat verlichting en ontspanning voelen – een moment van innerlijke stilte – kan dan zo welkom zijn.

Iedere keer dat ik tijdens een behandeling een cliënt een diepe zucht van ontspanning hoor slaken, als ik spanning voel wegvloeien, of een cliënt zelfs in een diepe slaap zie vallen, vervult mij dat als behandelaar met een diep gevoel van dankbaarheid en zingeving. Want het is ze zo gegund!

Wil je een afspraak maken of meer weten? Stuur me gerust een bericht. Je bent van harte welkom!